Peygamberler Tarihi M.Asım Köksal

YUŞA B

YUŞA B. NUN ALEYHISSELAM

 

. 2

Yûşa’ B. Nûn
Aleyhisselâmın Soyu :
2

Yûşa’ b. Nun
Aleyhisselâmın Şekil Ve Şemaili:
2

Yûşa’ b. Nûn
Aleyhisselâmın Peygamber Oluşu Ve Bazı Faziletleri:
2

 

 

Yûşa’ B. Nûn Aleyhisselâmın Soyu :    Başa Dön

 

Yûşa’ b. Nûn, b. Efrâim, b. Yûsuf,
b. Yâkub[1], b.
İshak, b. İbrahim Aleyhisse-lâm’dir. [2]

 

Yûşa’ b. Nun Aleyhisselâmın Şekil Ve Şemaili:    Başa Dön

 

 

Yûşa’ b. Nun Aleyhisselâm: orta
boylu, buğday benizli, yassı yağrınılı, büyük gözlü, mücâhid, gazi ve yiğit bir
zât idi. [3]

 

Yûşa’ b. Nûn Aleyhisselâmın Peygamber Oluşu Ve Bazı
Faziletleri:
    Başa Dön

 

 

Mûsâ Aleyhisselâm; vefat edeceği
sıralarda, Yüce Allah, Mûsâ Aleyhisselâma, Yûşa’ b. Nûn Aleyhisselâm’ın,
Kubbetüzzeman’a götürülüp bereketinin ona geç­mesi için, elini, onun üzerine
koymasını, kendisinden sonra, İsrail oğullarının ida­resini, üzerine almasını
ona vasiyet etmesini emir buyurdu.

Mûsâ Aleyhisselâm da, böyle yaptı.
İsrail oğullarına:

“Bu Yûşa’ b. Nûn, benden
sonra, içinizde sizi yönetecektir.

Onun sözlerini, dinleyiniz!
Emirlerine, itaat ediniz!

O, aranızda hak ve adalet üzere
hükmedecektir. Ona, muhalefet ve isyan eden, mel’undur!” dedi[4]

Tîh çölünde kırk yıllık mecburî
ikamet sona erdikte[5] ve
Mûsâ Aleyhisselâm vefat ettikten sonra, Yüce Allah, Yûşa’ b.Nûn Aleyhisselâmı,
İsrail oğullarına Pey­gamber olarak gönderdi. [6]

Hızır Aleyhisselâmla buluşmağa
giderken, Mûsâ Aleyhisselâma yoldaşlık eden genç adam[7],
Yûşa’ b. Nûn Aleyhisselâmdı. [8]

İsrail oğullarını; Mûsâ
Aleyhisselâmın, Erîha’daki zorbalarla savaş emrine itâ-ata davet ve teşvik
ettikleri ve Allah’ın nimetine erdikleri bildirilen İki Er’den[9]
bi­risinin de, Yûşa’ b. Nûn Aleyhisselâm olduğu rivayet edilir.’[10]

Erîha’da, Ken’an ilinde yerleşen
Âmâlık[11]‘,
zorbaları ile savaşmaktan korkan yaşlı İsrail oğulları, kırk yıl içinde ölüp
gitmiş, onların yerlerini, güçlü ve gözüpek nesilleri almış bulunuyordu. [12]

Yûşa’ b. Nûn Aleyhisselâm; genç
İsrail oğullarını çağırıp kendisinin Peygam­ber olduğunu, yüce Allah’ın, Ken’an
ilindeki zorbalarla savaşmayı, kendisine em­rettiğini, onlara haber verdi.

İsrail oğulları, ona, bey’at
ettiler ve kendisini, doğruladılar. [13]

Yûşa’ b. Nûn Aleyhisselâm, İsrail
oğullarını, Tîh çölünden çıkarıp[14]
Erîha’yı (Beytülmakdis’i) altı ay kuşatarak fethettikten sonra, Şam ve
çevresindeki kral­larla da, çarpışıp onları, yenilgiye uğrattı.

Ele geçirdiği Şam ülkesine Valiler
tayin etti. [15]

Yûşa’ b. Nûn Aleyhisselâm; Mûsâ
Aleyhisselâmdan sonra, İsrail oğullarını, Tev­rat hükümlerine göre[16]‘,
yirmi dokuz[17] veya
yirmi yedi yıl idare etti. [18]

Bu yirmi yedi yılın, yirmi yılı
Fars kralı Minuşihr (Cihr), yedi yılı da, İfrasyab za­manında idi. [19]

Yûşa’ b. Nûn Aleyhisselâm, yüz
yirmi[20], veya
yüz yirmi altı[21] veya
yüz yirmi yedi yaşında iken[22] vefat
edip Efrâim dağına gömüldü. [23]

Ona ve gönderilen bütün
peygamberlere selâm olsun![24]

 

 

 



[1] İbn.Kuteybe-Maarif s.20, Taberî-Tarih C.1.S.225,
Mes’ûdî-Murucuzzeheb c.1,s.51, İbn.Esir-Kâmil c.1,s.20O, Ebülfida-Elbidaye
vennihaye c.1,s.319.

[2] Taberî-Tarih c.1,s.225, Mes’ûdî-Murucuzzeheb C.1.S.51,
İbn.Esîr-Kâmilc.1,s.2OO, Ebülfida-Elbidaye vennihaye c.1,s.519.

M. Asım Köksal,
Peygamberler Tarihi, Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları: 2/121.

[3] Mîr Hâvend-Ravzatussafa Terceme s.291.

M. Asım Köksal,
Peygamberler Tarihi, Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları: 2/121.

[4] Yâkubî-Tarih C.1.S.45, 46.

[5] Taberî-Tarih c.1,s.225.

[6] Taberî-Tarih c.1,s.225, Sâlebî-Arais s.248,
İbn.Esîr-Kâmil c.1,s.20O.

[7] Kehf: 60.

[8] Ahmed b.Hanbel-Müsned c.5,s.12O, Buharî-Sahih
c.5,s.232, Taberî-Tefsir c.15,s.271.

[9] Mâide: 23.

[10] Taberî-Tefsir c.6,s.176, Mes’ûdî-Murucuzzeheb
c.1,s.52, Sâlebî-Arais s.250.

[11] Sâlebî-Arais s.240.

[12] Sâlebî-Arais s.243.

[13] Taberî-Tarih c.1,s.225, 227, Sâlebî-Arais s.248.

[14] Yâkubî-Tarih C.1.S.46

[15] Taberî-Tarih c.1,s.228, Mes’ûdî-Murucuzzeheb
c.1,s.50-51, Sâlebî-Arais s.248, İbn.Esîr-Kâmil c.1,s.2O2, Ebülfida-Elbidaye
vennihaye d.s.323.

[16] Ebülfida-Elbidaye vennihaye C.1.S.325.

[17] Mes’ûdî-Murucuzzeheb c.1,s.51.

[18] Yâkubî-Tarih c.1,s.47, Taberî-Tarih c.1,s.234,
Sâlebî-Arais s.250, İbn.Esîr-Kâmil c.1,s.2O3, Ebülfida-Elbidaye vennihaye
c.1,s.325.

[19]  Taberî-Tarih c.1,s.234, İbn.Esîr-Kâmil c.1,s.199,
İbn.Haldun-Tarih c.2,ks.1,s.89.

[20] Mes’ûdî-Murucuzzeheb c.1,s.52, Sâlebî-Arais s.250.

[21] Taberî-Tarih c.1,s.229, İbn.Esîr-Kâmil c.l.s.203.

[22] Ebülfida-Elbidaye vennihaye c.1,s.325.

[23] Taberî-tarih c. 1,8.229, Sâlebî-Arasi s.250.

[24] M. Asım Köksal, Peygamberler Tarihi, Türkiye Diyanet
Vakfı Yayınları: 2/121-122.

İlgili Makaleler