YUŞA B. NUN ALEYHISSELAM
Yûşa’ B. Nûn
Aleyhisselâmın Soyu :
Yûşa’ b. Nun
Aleyhisselâmın Şekil Ve Şemaili:
Yûşa’ b. Nûn
Aleyhisselâmın Peygamber Oluşu Ve Bazı Faziletleri:
Yûşa’ B. Nûn Aleyhisselâmın Soyu : Başa Dön
Yûşa’ b. Nûn, b. Efrâim, b. Yûsuf,
b. Yâkub[1], b.
İshak, b. İbrahim Aleyhisse-lâm’dir. [2]
Yûşa’ b. Nun Aleyhisselâmın Şekil Ve Şemaili: Başa Dön
Yûşa’ b. Nun Aleyhisselâm: orta
boylu, buğday benizli, yassı yağrınılı, büyük gözlü, mücâhid, gazi ve yiğit bir
zât idi. [3]
Yûşa’ b. Nûn Aleyhisselâmın Peygamber Oluşu Ve Bazı
Faziletleri: Başa Dön
Mûsâ Aleyhisselâm; vefat edeceği
sıralarda, Yüce Allah, Mûsâ Aleyhisselâma, Yûşa’ b. Nûn Aleyhisselâm’ın,
Kubbetüzzeman’a götürülüp bereketinin ona geçmesi için, elini, onun üzerine
koymasını, kendisinden sonra, İsrail oğullarının idaresini, üzerine almasını
ona vasiyet etmesini emir buyurdu.
Mûsâ Aleyhisselâm da, böyle yaptı.
İsrail oğullarına:
“Bu Yûşa’ b. Nûn, benden
sonra, içinizde sizi yönetecektir.
Onun sözlerini, dinleyiniz!
Emirlerine, itaat ediniz!
O, aranızda hak ve adalet üzere
hükmedecektir. Ona, muhalefet ve isyan eden, mel’undur!” dedi[4]
Tîh çölünde kırk yıllık mecburî
ikamet sona erdikte[5] ve
Mûsâ Aleyhisselâm vefat ettikten sonra, Yüce Allah, Yûşa’ b.Nûn Aleyhisselâmı,
İsrail oğullarına Peygamber olarak gönderdi. [6]
Hızır Aleyhisselâmla buluşmağa
giderken, Mûsâ Aleyhisselâma yoldaşlık eden genç adam[7],
Yûşa’ b. Nûn Aleyhisselâmdı. [8]
İsrail oğullarını; Mûsâ
Aleyhisselâmın, Erîha’daki zorbalarla savaş emrine itâ-ata davet ve teşvik
ettikleri ve Allah’ın nimetine erdikleri bildirilen İki Er’den[9]
birisinin de, Yûşa’ b. Nûn Aleyhisselâm olduğu rivayet edilir.’[10]
Erîha’da, Ken’an ilinde yerleşen
Âmâlık[11]‘,
zorbaları ile savaşmaktan korkan yaşlı İsrail oğulları, kırk yıl içinde ölüp
gitmiş, onların yerlerini, güçlü ve gözüpek nesilleri almış bulunuyordu. [12]
Yûşa’ b. Nûn Aleyhisselâm; genç
İsrail oğullarını çağırıp kendisinin Peygamber olduğunu, yüce Allah’ın, Ken’an
ilindeki zorbalarla savaşmayı, kendisine emrettiğini, onlara haber verdi.
İsrail oğulları, ona, bey’at
ettiler ve kendisini, doğruladılar. [13]
Yûşa’ b. Nûn Aleyhisselâm, İsrail
oğullarını, Tîh çölünden çıkarıp[14]
Erîha’yı (Beytülmakdis’i) altı ay kuşatarak fethettikten sonra, Şam ve
çevresindeki krallarla da, çarpışıp onları, yenilgiye uğrattı.
Ele geçirdiği Şam ülkesine Valiler
tayin etti. [15]
Yûşa’ b. Nûn Aleyhisselâm; Mûsâ
Aleyhisselâmdan sonra, İsrail oğullarını, Tevrat hükümlerine göre[16]‘,
yirmi dokuz[17] veya
yirmi yedi yıl idare etti. [18]
Bu yirmi yedi yılın, yirmi yılı
Fars kralı Minuşihr (Cihr), yedi yılı da, İfrasyab zamanında idi. [19]
Yûşa’ b. Nûn Aleyhisselâm, yüz
yirmi[20], veya
yüz yirmi altı[21] veya
yüz yirmi yedi yaşında iken[22] vefat
edip Efrâim dağına gömüldü. [23]
Ona ve gönderilen bütün
peygamberlere selâm olsun![24]
[1] İbn.Kuteybe-Maarif s.20, Taberî-Tarih C.1.S.225,
Mes’ûdî-Murucuzzeheb c.1,s.51, İbn.Esir-Kâmil c.1,s.20O, Ebülfida-Elbidaye
vennihaye c.1,s.319.
[2] Taberî-Tarih c.1,s.225, Mes’ûdî-Murucuzzeheb C.1.S.51,
İbn.Esîr-Kâmilc.1,s.2OO, Ebülfida-Elbidaye vennihaye c.1,s.519.
M. Asım Köksal,
Peygamberler Tarihi, Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları: 2/121.
[3] Mîr Hâvend-Ravzatussafa Terceme s.291.
M. Asım Köksal,
Peygamberler Tarihi, Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları: 2/121.
[4] Yâkubî-Tarih C.1.S.45, 46.
[5] Taberî-Tarih c.1,s.225.
[6] Taberî-Tarih c.1,s.225, Sâlebî-Arais s.248,
İbn.Esîr-Kâmil c.1,s.20O.
[7] Kehf: 60.
[8] Ahmed b.Hanbel-Müsned c.5,s.12O, Buharî-Sahih
c.5,s.232, Taberî-Tefsir c.15,s.271.
[9] Mâide: 23.
[10] Taberî-Tefsir c.6,s.176, Mes’ûdî-Murucuzzeheb
c.1,s.52, Sâlebî-Arais s.250.
[11] Sâlebî-Arais s.240.
[12] Sâlebî-Arais s.243.
[13] Taberî-Tarih c.1,s.225, 227, Sâlebî-Arais s.248.
[14] Yâkubî-Tarih C.1.S.46
[15] Taberî-Tarih c.1,s.228, Mes’ûdî-Murucuzzeheb
c.1,s.50-51, Sâlebî-Arais s.248, İbn.Esîr-Kâmil c.1,s.2O2, Ebülfida-Elbidaye
vennihaye d.s.323.
[16] Ebülfida-Elbidaye vennihaye C.1.S.325.
[17] Mes’ûdî-Murucuzzeheb c.1,s.51.
[18] Yâkubî-Tarih c.1,s.47, Taberî-Tarih c.1,s.234,
Sâlebî-Arais s.250, İbn.Esîr-Kâmil c.1,s.2O3, Ebülfida-Elbidaye vennihaye
c.1,s.325.
[19] Taberî-Tarih c.1,s.234, İbn.Esîr-Kâmil c.1,s.199,
İbn.Haldun-Tarih c.2,ks.1,s.89.
[20] Mes’ûdî-Murucuzzeheb c.1,s.52, Sâlebî-Arais s.250.
[21] Taberî-Tarih c.1,s.229, İbn.Esîr-Kâmil c.l.s.203.
[22] Ebülfida-Elbidaye vennihaye c.1,s.325.
[23] Taberî-tarih c. 1,8.229, Sâlebî-Arasi s.250.
[24] M. Asım Köksal, Peygamberler Tarihi, Türkiye Diyanet
Vakfı Yayınları: 2/121-122.